Depremin büyüklüğünün bir ölçütü olup sismolojide ilk kez 1935 yılında Richter tarafından Kaliforniya depremleri için geliştirilmiştir. Magnitüd ölçekleri iki basit varsayıma dayanmaktadır.
1- Kaynak – alıcı geometrileri aynıdır ve farklı boyuttaki iki depremden daha büyük olanı daha büyük genlikler oluşturur.
2- Geometrik açılma ve soğurma istatistiksel olarak bilinmektedir.
Magnitüd ölçeğinin genel şekli;
denklemi ile verilir. Burada A; genlik, T; sinyalin periyodu, f ; episantr uzaklığı (Δ) ve
odak derinliği (h) için düzeltme, Cs ; istasyonun bulunduğu bölge için düzeltme ve
Cr ; kaynak bölgesi için düzeltmedir.İstasyon ve deprem odağı arasındaki geometri aşağıdaki şekilde verilmiştir.
Bu ilişki logaritmik olduğundan, magnitütdeki 1 birimlik bir artış genlikteki 10 katlık bir
artışa karşılık gelmektedir.Bir sonraki şekilde ise magnitüdün sismogram üzerinden nasıl belirleneceği gösterilmiştir. İlgilenilen dalganın genliği ve periyodu hesaplanarak magnitüd kolayca belirlenebilir.
Magnitüd Türleri
Bir depremin büyüklüğünü tanımlamak için değişik magnitüd türleri önerilmiştir.Bunlar;
– Lokal magnitüd (Yerel magnitüd)(ML)
– Cisim dalgası magnitüdü(mb)
– Yüzey dalgası magnitüdü(MS)
– Enerji magnitüdü(ME)
– Moment magnitüdü(MW)
– Nuttli magnitüdü
– Koda uzunluğu magnitüdü(MD)
şeklinde sırlanabilir.